Üsteğmen Hasan

Müstahkem Mevki Komutanı Cevat Paşa Boğaz harbinden az  önce Dardanos Bataryasında görevli Üsteğmen Hasan’ı telefonla arıyordu. “Hasan, oğlum sana bir müjdem var. Ailenden haber geldi (Ailesi Kilitbahir Köyünde’dir) bir kızın olmuş. Üç gün izinlisin git hanımına şifalar dile, çocuğuna isim koy, onlarla hasret gider ve dön”. Hasan telefon başında buruk bir sevinç yaşadı. Hasan, Çanakkale Boğazı’nda İstanbul’a dolayısıyla tüm ülkeye bekçilik yaptığının farkındaydı. Ya o yokken düşman boğazı geçerse, hanımının ve tüm Türk kadınlarının namusu ayaklar altına alınırsa, çocuğu bir süngünün ucunda can verirse, kendini nasıl affedebilirdi? Hasan kararını Cevat Paşa’ya şöyle bildiriyordu: 

“Komutanım, düşman her an saldırabilir, böyle bir durumda arkadaşlarımı yalnız bırakamam. Yalnız aileme söyleyin kızımın adını Didar koysunlar”. Üsteğmen Hasan’ın bu beklenmeyen cevabı karşısında Cevat Paşa’nın gözleri doldu.

İşte telefonda bu konuşmalar olurken olanlar oldu. Boğaza giren düşman donanması kudurmuş köpekler gibi saldırırken atılan bir top mermisi tam üstlerine düşmüş, Üsteğmen Hasan, arkadaşı Teğmen Mevsuf ve üç telefoncu er oracıkta şehit olmuşlar. Üstlerine topraklar yığılmış. Dardanos Bataryası geçici olarak susmuş ve Üsteğmen Hasan, kızı Didar’ı göremeden şehit olmuştu. Olayı duyan Cevat Paşa atına binerek hemen bataryaya gelmiş ve bu kahramanlar karşısında gözyaşlarını tutamamış, günün sonunda da buğulu gözlerle “Geçemediler, geçemiyecekler…” demiştir.

KAYNAKÇA

•   1