O kadar mı yandı bağrın ey çocuk?
Ecelin sunduğu şarabı içtin.
Sırayı, saygıyı unuttun çabuk,
Sebep ne, ağandan ileri geçtin?
Yirmi üç baharı kavuşturan ateş,
Güllerin kalbini dağlasa çok mu?
Bir damla şebneme susadı güneş,
Sümbüller sararsa hakları yok mu?
Yurduna son damla kanını verdin,
Ah cömert kardeşim sana pek yazık!
El fitre verdi de, sen canın verdin,
Ne acı bir Ramazan Bayramı yaptık!
Yad eller daııttı halka gülsuyu,
Yok sana gözyaşı dökecek anan.
Kardeşim üzülme, müsterih uyu,
Ne mutlu gülüyor sevgili vatan
Bir çile ipekten yumuşak sinen,
Serhatti tuttu bak Balkanlar gibi
Kaşından daha çok bıyııın yokken,
Dövüştün yeleli arslanlar gibi!
Ne beyaz bir mermer, ne biraz yaldız,
Nerede yaptııın o altın destan?
Sürekli alkıştan utanan atsız,
Koca şeyhnamene konmamış imzan.
Ne kadar aradım senin kabrini,
Yok diye boynunu büktü her çiçek.
Yanıldım kardeşim, baıışla beni,
Mekanın semaya nakletti, gerçek!…
İdris SABİH
Leave a Comment
You must be logged in to post a comment.