1 Mecit

Kocadere Köyü’ne büyük bir sargı yeri kuruluyor. Kimi Urfalı, kimi Bosnalı, kimi Sivaslı, kimi Halepli çok sayıda yaralılar getiriliyor. Bunlardan biri Lâpseki’ nin Beybaş köyündendir ve yarası oldukça ağırdır. Zor nefes alıp vermektedir. Alçalıp yükselen göğsüne biraz daha tutabilmek isteğiyle komutanın elbisesine yapışır. Nefes alıp vermesi gittikçe zorlaşır ama tane tane kelimeler dökülür dudaklarından.

-“Ölme ihtimalim çok fazla… Ben bir pusula yazdım, Arkadaşıma ulaştırın…” tekrar derin derin nefes alıp, defalarca yutkunur:
-“Ben… Ben köylüm Lâpsekili İbrahim Onbaşı’dan 1 Mecit borç aldıydım. Kendisini göremedim. Belki ölebilirim. Ölürsem söyleyin, hakkını helal etsin…”
-“Sen merak etme evladım” der, komutanı.
Kanıyla kırmızıya boyanmış alnını eliyle okşar. Ancak az sonra komutanının kollarında kan kaybından şehit olur.  Son nefeste bir kez daha:
–“Ben ölürsem söyleyin hakkını helal etsin.”

Aradan fazla zaman geçmez. Oraya sürekli yaralılar getiriliyor. Bunlardan çoğu da sargı yerine ulaşmadan şehit düşüyor. Şehitlerin üzerinden çıkan eşyalar künyeler komutana ulaştırılıyor. İşte yine künye ve yanında bir pusula. Komutan daha gözyaşlarını silmeye bile fırsat bulamamışken pusulayı açar, hıçkırarak okur ve olduğu yere yıkılır kalır. Ellerini yüzüne kapatır; ne titremelerine ne de gözyaşlarına engel olur.

Pusuladaki Not

“Ben Lâpseki’nin Beybaş köyünden arkadaşım Halil’e 1 Mecit borç verdiydim. Kendisi beni göremedi. Biraz sonra taarruza kalkacağız. Belki ben dönemem arkadaşıma söyleyin ben hakkımı helal etim.”

Siz bu olayın neresindesiniz? Arkadaşınıza, dostunuza bir şeyleri hayal ettiniz mi? Yoksa 1 Mecit gibi helalleşmek küçük bir şey mi hayıtınızda size 1 Mecidiyeyi hediye edecek arkadaşlarınız, dostlarınız var mı?

KAYNAKÇA

• 1